ဘုရားရွင္တို႔တြင္ တူေသာ အခ်က္မ်ား (၃၀) ရွိပါသည္ ။
(၁) အေလာင္းေတာ္သည္ ေနာက္ဆံုးေသာဘ၀၌ မိခင္၀မ္းၾကာတိုက္တြင္ ပဋိသေႏၶ ေနေတာ္မူသည္။
( ဒီမွာထူးျခားတာက နတ္ျပည္ကေန စုေတၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ ျဗဟၼာျပည္ကေန စုေတျပီး ပဋိသေႏၶ ေနေတာ္မူတာမ်ိဳးမရွိပါဘူး..တဲ႔ ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ျဗဟၼာျပည္ကေန လာရင္ ကာမဂုဏ္ကို ရြံမုန္းတဲ႔ စိတ္အထံု လူ႔ျပည္ကို ပါလာမယ္ ။ အဲလုိဆုိရင္အိမ္ေထာင္ျပဳမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ ဒီလို ေစာေစာစီးစီး ကတည္းက ကာမဂုဏ္ကို ရြံမုန္းေနရင္လည္း မဇၥိမပဋိပဋာ လမ္းစဥ္ကို ေတြ႔ဖို႔ခက္မယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္ ။)
(၂) မယ္ေတာ္၀မ္း၌ ထက္၀ယ္ပလၻင္ ဖြဲ႔ေခြ၍ အေရွ႕သို႕မ်က္ႏွာမူျပီးေနပါသည္ ။
( အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ သာမန္လူေတြရဲ႕ သေႏၶသားေတြလို အမိ၀မ္းမွာ ေျပာင္းျပန္မေနပါဘူး ။ အတည္႔ပဲေနပါတယ္ ။ မယ္ေတာ္ရဲ႕ ၀မ္းဗိုက္ဟာလည္း ပူထြက္လာျခင္းမရွိပါ ။ မယ္ေတာ္ဟာ ကိုယ့္ကိုယ့္သေႏၶသားကုိ ကိုယ္ ဗိုက္ကေန ေကာင္းေကာင္းျမင္ေနႏိုင္ပါတယ္ ။ ခ်ဥ္ျခင္းတပ္ျခင္း ၊ နာက်င္ေအာ႔အန္ျခင္း မရွိပါ ။ အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ မယ္ေတာ္ေတြကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္ျခင္းဒုကၡ မေပးၾကပါ ။ )
(၃) အေလာင္းေတာ္ကို မတ္တတ္ရပ္လ်က္ ဖြားပါသည္ ။
( ညစ္ေပမႈ မရွိပါ ၊ မိခင္လည္း က်န္းမာစြာ ရွိရပါတယ္ ၊ ေနာက္ (၇) ရက္မွာေတာ႔ မိခင္ ကံေတာ္ကုန္ရပါတယ္ ။ သက်သာကီ၀င္ ဆုိသည္မွာ ပင္ကိုယ္စြမ္းရည္ရွိသူဟု အဓိပၸာယ္ရသည္႔ အတုိင္း ေမြးျပီးျပီးခ်င္း ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ပါတယ္ ။ ေစာင္႔ၾကည့္ေနၾကေသာ နတ္ ၊ ျဗဟၼာေတြေတာင္ မ်က္လံုးျပဴးကုန္ၾကတယ္ ဆိုပါတယ္(ကိုးကား ။ ။ အရွင္ ဥာဏိသာရ၏ တရားေတာ္ )
(၄) ေတာအရပ္၌သာ ဖြားေတာ္မူပါသည္။
(၅) ဖြားျပီးျပီးျခင္း ေျမာက္အရပ္သို. ေျခ (၇) လွမ္းၾကြကာ…… “ဤေလာက၌ ငါသာ အျမတ္ဆံုးတည္း ၊ ငါ၏ ေနာက္ဆံုး ပဋိသေႏၶ ေနရျခင္းတည္း ၊ေနာက္ထပ္ ပဋိသေႏၶ ေနစရာ မလိုေတာ႔ျပီ “……ဟု ၾကံဳး၀ါးေတာ္မူပါသည္။
(ထိုကာလတြင္ အကိုးကြယ္ခံ ဘ၀သို႔ ေရာက္မွန္းမသိေရာက္ေနေသာ ျဗဟၼာေတြကို အသိေပးၾကံဳး၀ါးျခင္း ဟု ဆို၏ ။ ေဂါတမ ဘုရားေလာင္းသည္ ဘ၀ေပါင္း (၃) ခု၌ ဖြားစမွာပင္ စကားေျပာ၏ ။ မေဟာသဓါ ၊ ေ၀ႆႏၱရာ ႏွင္႔ ေနာင္ဆံုးဘ၀ – (သုခမွတ္စု))
(၆) သူအို၊သူနာ၊သူေသ ၊ရဟန္း နိမိတ္ (၄)ပါးျမင္ျပီး ၊ သား(၁)ေယာက္ဖြားေသာ ညမွသာ ေတာထြက္ေတာ္မူၾကသည္။
( ထိုနိမိတ္ျပေသာ နတ္သားကို ဘုရားေလာင္း၏ ဆရာ ၅-ေယာက္တြင္ ၁-ေယာက္ အပါအ၀င္ဟု သတ္မွတ္ပါတယ္ ။ )
(၇) အရဟတၱဖိုလ္၏ တံခြန္ျဖစ္ေသာ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရယူျပီးမွ ဒုကၠရစရိယ က်င့္သည္။
( အရဟတၱဖိုလ္၏ တန္ဖိုးသည္ ရဟန္းမွလြဲ၍ မည္သည္႔ အမ်ိဳးႏွင္႔မွ် မတန္ဟုဆိုပါတယ္ ။ လူ၀တ္ေၾကာင္မွ အရဟတၱဖိုလ္ရလ်ွင္လည္း ရဟန္း၀တ္ခ်င္၀တ္၊ မ၀တ္ခ်င္လ်ွင္ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ၾကရပါတယ္။ အက်ယ္အား သုေဒၶါဓန မင္းၾကီး ၊ မဟာသႏၱတိ အမတ္ၾကီး ဇာတ္ေတြမွာ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ၾကရျခင္းအေၾကာင္း ဖတ္ႏိုင္ပါသည္ ။ )
(၈) ဘုရားျဖစ္မည္႔ေန႔တြင္ ႏြားႏို႔ဃနာဆြမ္း ဘုန္းေပးေတာ္မူၾကသည္။
( ထိုဆြမ္းတြင္ နတ္ၾသဇာပါတတ္ျပီး ဘုရားျဖစ္ျပီး (၇) ပတ္ ၊ (၄၉) ရက္စာ အာဟာရ ျဖစ္သည္။ ဘုရားရွင္၏ ၀မ္းထဲတြင္ အစာေျခလည္း မျမန္ ၊ ျမန္ျမန္လည္း မဆာေလာင္ဘဲ သမာပတ္၀င္စားျခင္း ၊ တရားေတာ္မ်ားကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ျခင္းမ်ားအတြက္ ေကာင္းစြာ ေထာက္ပံ႔တယ္။ )
(၉) ျမက္အခင္းတြင္ ထိုင္ေတာ္မူလ်က္ ဘုရားျဖစ္သည္။
(၁၀) အာနပါန ကမၼဌာန္းကို စီးျဖန္းေတာ္မူၾကသည္ ။
( ဘုရားရွင္တို႔သည္ အာနပါန ကမၼဌာန္းျဖင္႔သာ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ကို ရရွိၾကေသာေၾကာင့္ ေဂါတမ ဘုရားရွင္သည္လည္း အာနပါန ကို လြန္စြာ ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူသည္။ ပါဠိေတာ္တြင္လည္း –
၁/ မဟာသတိပဌာနသုတ္ ( ဒီ-၂ ၊ ၃၁ )
၂/ မဟာသတိပဌာနသုတ္ ( မ-၁ ၊ ၇၀ )
၃/တတိယပါရာဇိက ပါဠိ ( ၀ိ-၁ ၊ ၈၉ )
၄/ အာနာပါနႆတိ သုတ္ ( မ-၃ ၊ ၁၂၂ )
၅/ မဟာရာဟုေလာ၀ါဒသုတ္ ( မ-၂ ၊ ၈၈ )
၆/ ကာယဂတာသတိသုတ္ ( မ-၃ ၊ ၁၃၀ ) တို႔၌ ေဟာေတာ္မူခဲ႔သည္ ။
(၁၁) မာရ္စစ္သည္ကို ေအာင္ေတာ္မူသည္ ။
( မာရ္နတ္ဆိုတာကေတာ႔ နတ္ျပည္ ၆-ထပ္မွာ ေပၚဆံုးထပ္ ( ပရနိမၼိတ ၀သ၀တၱီ နတ္ျပည္ – ကာမဂုဏ္ကို အလိုရွိတိုင္း ျပီးေစေသာ ဘံု ) မွ နတ္ဆိုးတစ္ပါး ျဖစ္သည္ ။ ထိုနတ္ျပည္၏ အဓိပတိေခါင္းေဆာင္က ၀သ၀တၱီ နတ္မင္းၾကီး ပါ ။ မာရ္နတ္ ကေတာ႔ ပြၾကီးေပါ႔ ။ ၃၁-ဘံုမွာ သူတန္ခိုးၾကီးတယ္ ၊ကာမဂုဏ္ဆိုတာ သတၱ၀ါေတြအတြက္ သူကပဲ ဖန္ဆင္းေပးထားတာမ်ိဳး အထင္ေရာက္ေနသူပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ကာမဂုဏ္ကို စြန္႔ပယ္ဖို႔ နည္းလမ္းမွန္မွန္နဲ႔ တရားေဟာမယ့္ ဘုရားေလာင္းေတြဆိုရင္ သူေႏွာက္ယွက္တာပါပဲ ။
အဲဒီညေနေစာင္း မာရ္နတ္နဲ႔ တိုက္ပြဲကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကို ျပင္းထန္ပါတယ္။ ဘုရားေလာင္းရဲ. အနားမွာ ဘုရားျဖစ္တာနဲ႔ ခရူသင္းမႈတ္မယ္ဆိုျပီး ခရူသင္းၾကီးကိုင္ျပီးေစာင္႔ေနတဲ႔ သကၠမင္း (သိၾကားမင္း) နဲ႔ ျဗဟၼာေတြ၊နတ္ေတြလဲ တိုက္ပြဲစတာနဲ႔ အကုန္ေျပးၾကတယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္ ။ ထားပါေတာ႔ ။ ဘုရားရွင္က မဟာပထ၀ီ ေျမၾကီးကို တိုင္တည္ေတာ႔ မာရ္နတ္ၾကီးလည္း ဂိရီေမခလာဆင္ေတာ္ေပၚက ျပဳတ္က်ျပီး ထြက္ေျပးရပါတယ္။
အဲဒီမွာ မာရ္နတ္ၾကီးကိုင္လာတဲ႔ ေရႊေဆာင္းေတာ္ၾကီးဟာ ေဗာဓိပင္နားမွာ က်န္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီေဆာင္းကို သိၾကားမင္းကေကာက္ျပီး ပဥၥသခၤနတ္သားကို ေပးထားတာလို႔ ေျပာပါတယ္။ အခု ပဥၥသခၤနတ္သားကိုင္ထားတာ မာရ္နတ္ၾကီးရဲ႕ေဆာင္းပါ။ အဲဒါကုိ မာရ္ (၅) ပါးက်မွ အက်ယ္ ေရးေတာ႔မယ္ ။ ဘုရားရွင္ ဒီတိုက္ပြဲကို ေမတၱာပါရမီ ၊ အဓိဌာန္ ပါရမီ တန္ခိုးေတြနဲ႔ ႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္ ။ )
(၁၂) ေဗာဓိပလႅင္၌သာ ၀ိဇၨာ(၃)ပါးစေသာ ဆအသာဓာရဏ …အစရွိေသာ ေက်းဇူးတရားအေပါင္းကို ရေတာ္မူၾကပါသည္။
(၁၃) ေဗာဓိပင္ရဲ႕ ထက္၀န္းက်င္၌သာ သတၱ သတၱာယက်င္႔ေတာ္မူၾကပါတယ္။ (၇) ဌာနကုိ ပုိ႔စ္သက္သက္ တင္ထားပါတယ္…. ဒီမွာ တင္လိုက္ရင္ အရမ္းရွည္ေနမွာ စိုးလုိ႔ပါ ။
(၁၄) တရားဦးေဟာ စိမ္႔ေသာငွာ ျဗဟၼာမင္းက ေလ်ွာက္ရသည္ ။
( ၇ -သတၱဟ အျပီး ၅၀-ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ အဘယ္သူအား တရားေဟာရမည္နည္း ၊ အဘယ္သူသည္ ခက္ခဲနက္နဲေသာ ဤတရားမ်ားကို ေခတ္ကာလ၏ အယူ၀ါဒမ်ားမွ ခြဲထြက္၍ လ်င္ျမန္စြာ နားလည္ႏိုင္မည္နည္း ဟု ဆင္ျခင္ ၾကည္႔ေတာ္မူပါတယ္ ။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားကေတာ႔ ဒီေနရာမွာ ျမန္ျမန္တရားထူးရမယ္႔ သူကို ေရွးဦးစြာ ေဟာဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖစ္တယ္ ။ ဆင္ျခင္တဲ႔ ေနရာမွာ ဘုရားရွင္ေတြဟာ ပကတိမ်က္စိကိုပဲ သံုးေတာ္မူၾကတယ္္လို႔ ေဟာပါတယ္ ။
ဘာေၾကာင္႔ ဗုဒၶစကၡဳ ( ဣျႏၵိယပေရာပရိယတၱ ၊ အာသယာႏုသယ ဥာဏ္ (၂)ပါး ) ကို မသံုးတာလဲ ဆိုတာ မသိပါဘူး ။ ပကတိမ်က္စိနဲ႔ပဲ ၾကည္႔ေတာ့ ပထမမွာ ဒီေလာက္ ခက္ခဲေနတဲ႔ တရားေတြကို နားလည္သေဘာေပါက္ျပီး ေစာေစာစီးစီး တရားထူးရမယ္႔ သူကိုမေတြ႔ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္ ။ ဒီအခါ ဘုရားရွင္ဟာ မခ်ိတင္ကဲနဲ႔ တစ္ေလာကလံုး အႏၶေတြၾကီးပါလား လို႔ ညည္းတြားေတာ္မူပါတယ္။ ကိေလသာထူေျပာလြန္းတဲ႔ ေလာကကို တရားမေဟာေတာ့ဘူး၊ တစ္ကိုယ္တည္း ဖိုလ္ခ်မ္းသာနဲ႔ ေနေတာ႔မယ္ ဆိုတဲ႔ စိတ္အၾကံလည္း ျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒီအခါမွာ ျဗဟၼာမင္းက တရားဦးေဟာရန္ ေလ်ွာက္ရပါတယ္။ ေဂါတမဘုရားရွင္ကိုေတာ့ မဟာသဟမၸတိ ျဗဟၼာမင္းက ေတာင္းပန္တယ္ လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒီဃန္ိကယ္ မွာေတာ႔ ၀ိပႆီ ဘုရားရွင္လည္း ဒီလို ျဖစ္ခဲ႔တယ္လို႔ အတိအလင္းေရးထားပါတယ္။ )
(၁၅) ဣတိပတနမိဂဒါ၀ုန္ေတာ ၌သာ ဓမၼစၾကာတရားဦးကို ေဟာေတာ္မူၾကပါတယ္။
(၁၆) တပို႔တြဲ လျပည္႔ေန႔၌သာ ပါတိေမာက္ ျပေတာ္မူၾကပါတယ္ ။
(၁၇) ေဇတ၀န္မည္ေသာ ေက်ာင္းေတာ္၌သာ သီတင္းမ်ားၾကသည္။
( ေဂါတမ ဘုရားရွင္ ေဇတ၀န္မွာပဲ သီတင္းသံုးမ်ားရျခင္းကိုေတာ႔ သီတဂူဆရာေတာ္ စကၤာပူမွာ ေဟာခဲ႔ေသာ က႑ဆုေတာင္း တရားအရ ရွင္းပါတယ္ ။ ဘုရားရွင္ရွိရာ ျမိဳ႕၊ တိုင္း တြင္ သံဃာေတာ္လည္းမ်ားတတ္ရာ ပစၥည္း(၄)ပါးေကာင္းစြာ ေထာက္ပံ့ႏိုင္ေသာ ျပည္သူ၊ မင္း၊ သူေဌး လိုပါတယ္ ။ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ရွိရာ သာ၀တၳိျမိဳ႕မွာ အနာတပိဏ္၊ ၀ိသာခါလို ဥပါသကာ ၊ဥပါသိကာ ေပါမ်ားတယ္ ။ ျပည္သူေတြ ဘာသာတရားလြန္စြာ ကိုင္းရႈိုင္းတယ္။ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ ေရတြက္ၾကည္႕ေတာ့ (၁၄) ၀ါေျမာက္ ၊ ( ၂၁ ) ၀ါမွ ( ၄၄ ) ၀ါ အထိ ဆိုေတာ့ ( ၂၅ ) ၀ါေတာင္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသံုးပါတယ္။ ဇာတိေျမ ကပိလ၀တ္မွ န္ိေျဂာဓာရံုေက်ာင္းမွာ ( ၁၅) ၀ါေျမာက္တစ္၀ါသာ သီတင္းသံုးေတာ္မူပါတယ္။ )
(၁၈) သာ၀တၳိျမိဳ႕၌ သာ ယမိုက္ျပာဋိဟာျပေတာ္မူပါသည္ ။
( ယမိုက္ + ျပာဋိဟာ = အစံုစံု + တန္ခိုး ။ ေရအစံု၊ မီးအစံု ဟုဆိုအပ္ေသာ အစံုလိုက္ အစံုလိုက္ ျဖစ္ေပၚေစေသာ တန္ခိုးေတာ္ )
(၁၉) တာ၀တိ ံသာ၌သာ အဘိဓမၼာတရားေဟာပါတယ္ ။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပထမ၀ါကို မိဂဒါ၀ုန္မွာ ၀ါကပ္ေတာ္မူၿပီး ဒုတိယ၀ါ၊ တတိယ၀ါ၊ စတုတၳ၀ါတို႔ကို ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္း၊ ပဥၥမ၀ါကို ေ၀သာလီျပည္၊ ဆ႒၀ါကို မကုဠေတာင္ စသည့္ ေနရာဌာနမ်ား၌ ၀ါကပ္ေတာ္မူသည္။ သတၱမ၀ါကို တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္၌ ၀ါကပ္ေတာ္မူၿပီး မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည့္ သႏၱဳႆိတ နတ္သားကို အမွဴးထား၍ အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ကို ၀ါတြင္းသံုးလပတ္လံုး အသံမစဲ ေဟာေတာ္မူသည္။
အက်ယ္နည္း
မယ္ေတာ္ကို ေက်းဇူးဆပ္လိုျခင္း၊ မိဘေက်းဇူးကို သတၱ၀ါတို႔နားလည္ေစလိုျခင္း၊ အဘိဓမၼာတရားကို အစအဆံုး တထိုင္တည္း ေဟာၾကားလိုျခင္း၊ အစ အဆံုး တစ္ထိုင္တည္းေဟာမွ နာၾကားရေသာ တရားနာတို႔ အက်ဳိးထူး ရႏိုင္ျခင္း၊ အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္၏ က်ယ္၀န္းနက္နဲမႈကို သိေစလိုျခင္း၊ လူတို႔သက္တမ္းႏွင့္ သံုးလေလာက္ေဟာမွ ကုန္ႏိုင္မည့္ တရားျဖစ္သည့္အတြက္ လူတို႔႔ ဣရိယာပုထ္ျဖင့္ ေဟာသူေရာ နာသူပါ မေနႏိုင္ျခင္း တို႔ေၾကာင့္ အဘိဓမၼာအက်ယ္နည္း (၀ိတၳာရနယ) ကို တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္၌ ေဟာရျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ။
အက်ဥ္းနည္း
ျမတ္စြာဘုရားသည္ လူသားျဖစ္ေတာ္မူသည့္အတြက္ ဆြမ္းခံျခင္း ၊ ဆြမ္းစားျခင္း ၊ ေရခ်ဳိးသန္႔စင္ျခင္း စသည္ ျပဳလုပ္ရန္ နိမၼိတ႐ုပ္ပြားေတာ္ကို အဓိ႒ာန္ျဖင့္ ဖန္ဆင္းၿပီး လူ႔ျပည္သို႔ ၾကြေတာ္မူရာတြင္ ဟိမ၀ႏၱာစႏၵကူးေတာ၌ ေန႔သန္႔စင္ (အနားယူ) ေတာ္မူသည္။ ထို စႏၵကူးေတာတြင္ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ ျပဳစုခစားခိုက္ ျမတ္စြာဘုရားက ရွင္သာရိပုတၱရာအား အက်ဥ္းခ်ဳပ္နည္း (သေခၤပနယ) ကို ေဟာေတာ္မူသည္။
မက်ဥ္းမက်ယ္နည္း
ရွင္သာရိပုတၱရာက ျမတ္စြာဘုရား ေဟာခဲ့သည့္ အက်ဥ္းနည္းကို တပည့္ ရဟန္းငါးရာတို႔အား မက်ဥ္းမက်ယ္နည္း (နာတိ၀တၳာရ-နာတိသေခၤပနယ) ျဖင့္ ျပန္လည္ ပို႔ခ်ေတာ္မူသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ထိုပို႔ခ်ခ်က္အား ျမတ္စြာဘုရားထံေမွာက္၌ ျပန္လည္တင္ျပ အစစ္ေဆးခံရာ ျမတ္စြာဘုရားက နားေထာင္၍ လက္ခံ အတည္ျပဳေတာ္မူခဲ့သည္။
ဤသို႔ျဖင့္ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ႀကီးသည္ ခုနစ္၀ါေျမာက္ျဖစ္ေသာ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၉ ခု ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္မွ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔ထိ ၃-လအတြင္း နည္း ၃-နည္းျဖင့္ လူ႔ျပည္-နတ္ၿပည္ တျပိဳင္တည္း ေပၚထြန္းခဲ့ေလသည္။
( မေမဒါ၀ီတို႔ http://ahbidhamma.blogspot.com/ မွာ ေလ႔လာလို႔ရပါတယ္။ ကုသိုလ္ျပဳထားၾကပါတယ္။ ေရးေနရင္ၾကာေနမွာစိုးလို႔ )
အဘိဓမၼာ သင္တန္းမွာ မွတ္သားမိတာကေတာ့ ၀ါတြင္း ( ၃ ) လ မွာ –
၁။ ဓမၼသဂၤဏီက်မ္း ကို ( ၁၂ ) ရက္
၂။ ၀ိဘဂၤ (၀ိဘင္းက်မ္း)ကို ( ၁၂ ) ရက္
၃။ ဓာတုကထာက်မ္းကို ( ၆ ) ရက္
၄။ ပုဂၢလပညတၱိ (ပုဂၢလပညတ္က်မ္း)ကို ( ၇ ) ရက္
၅။ ကထာ၀တၳဳက်မ္းကို ( ၈ ) ရက္
၆။ ယမက (ယမိုက္က်မ္း)ကို ( ၂၀ ) ရက္
၇။ ပ႒ာန (ပ႒ာန္းက်မ္း)ကို ( ၂၅ ) ရက္ ေဟာေတာ္မူခဲ႔သည္။
နတ္ျပည္မွာ ဘုရားရွင္ ရဲ႕ ႏႈတ္ထြက္စကားေျပာႏႈန္း ျမွင္႔ျပီးေဟာလို႔ရတာဟာလည္း အေၾကာင္းတစ္ခုလို႔ ဆိုပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ တြက္ၾကည္႔တာကေတာ့ လူ႔ျပည္ (၁၀၀) ႏွစ္ = တာ၀တိသာ(၁) ရက္
ယမိုက္က်မ္း-အရ
လူ႔ျပည္ (၁) ႏွစ္ = လူ႔ျပည္ (၁၂) လ = တာ၀တိသာ ( ၀.၂၄ ) နာရီ
လူ့ျပည္ (၃) လ = တာ၀တိသာ ( ၀.၀၆ ) နာရီ = တာ၀တိသာ (၃.၆) မိနစ္
နတ္ေတြအတြက္ေတာ႔ (၃.၆) မိနစ္ ပဲၾကာပါတယ္ ။ သူတို႔ရဲ႕ အခ်ိန္အတုိင္းအတာေတြ ကြ်န္ေတာ္တို႔န႔ဲ ေရတြက္ပံု တူရင္ေပါ႔ေလ။ (၆၀) မိနစ္ = (၁)နာရီေတြ ဘာေတြ၊ မရွိရင္ေတာ႔ ဒီလိုတြက္လို႔ မရႏိုင္ဘူးေပါ႔ ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း လူ႔ျပည္ေရာက္တာၾကာျပီဆိုေတာ႔ ေမ႔ကုန္ျပီ ။( ဟီး )
(၂၀) သကၤႆနဂိုရ္ျပည္၌သာ နတ္ျပည္မွ သက္ေတာ္မူပါတယ္ ။
(၂၁) ဖလသမာပတ္ကို မျပတ္၀င္စားေတာ္မူပါတယ္ ။
(၂၂) နံနက္အခါ ၊ ညဥ္႔အခါ တို႔၌ ကြ်တ္ထိုက္ေသာ ေ၀ေနယ်ကို ၾကည္႕ရႈေတာ္မူပါသည္။
( ေန႔ (၃) ခါ ၊ ည (၃)ခါ ..၆ ခါ ၾကည္႔ ပါတယ္ )
(၂၃) အေၾကာင္းရွိမွ ၀ိနည္းတရားတို႔ကို ပညတ္ေတာ္မူပါသည္။
( ဒီ၀ိနည္းေတြကို ေစာေစာကတည္းက ၾကိဳထုတ္ထားရင္ ဘယ္သူမွ ရဟန္း၀တ္ရဲ / ၀တ္ခ်င္ မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္စဥ္ေပၚလာမွ စည္းကမ္းထုတ္တာျဖစ္ပါတယ္ ။ )
(၂၄) အတၳဳပၸတၱိ နဲ႔ တိုက္ဆိုင္မႈရွိလ်ွင္ အတိတ္မွ ဇာတ္တရားမ်ားကို ေဟာပါသည္။
(၂၅) ေဆြေတာ္ ၊ မ်ိဳးေတာ္တို႔၏ အစည္းအေ၀း တရားပြဲမ်ားတြင္ ဗုဒၶ၀င္ကိုသာ ေဟာေတာ္မူၾကသည္။
(၂၆) ဧည္႔သည္ရဟန္းတို႔ႏွင္႔ တရားစကား ေျပာေတာ္မူၾကသည္။
(၂၇) ဒါယကာတို႔ ဖိတ္၍ ၀ါဆိုေတာ္မူေသာ္ ၊ ၀ါကြ်တ္လွ်င္ ဒါယကာတို႔အား ပန္ၾကားျပီးမွသာ ထြက္ခြာၾကြသြားေတာ္မူၾကသည္။
(၂၈) ေန႔စဥ္ အခါခပ္သိမ္း ဗုဒၶကိစၥငါးပါးကို ျပဳေတာ္မူသည္။
( ဗုဒၶကိစၥငါးပါး ။ ။
၁/ ပုေရဘတၱကိစၥ = နံနက္ပိုင္း၌ ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူျခင္း၊ အလွဴရွင္ တို႔အား အခြင္႔အားေလ်ာ္စြာ မႏုေမာဒနာျပဳျခင္း ကိစၥ။
၂/ ပစၧာဘတၱကိစၥ = ေနလြဲအခါ နဲ႔ ညေနပိုင္း၌ ပူေဇာ္ရန္လာသူတို႔၏ အပူေဇာ္ခံျပီး သင္႔ေတာ္ေသာ တရားေဟာျခင္းကိစၥ။
၃/ ပုရိမယာမ ကိစၥ = ညဥ္႔ဦးယံ၌ ရဟန္းတို႔အား တရားေဟာျခင္း၊ကမၼဌာန္းေပးျခင္း စေသာ ကိစၥ။
၄/ မဇၥိဳမယာမကိစၥ = သန္းေခါင္ယံ ၌ စၾကာ၀ဠာ တိုက္တစ္ေသာင္းမွ လာေရာက္ၾကကုန္ေသာ နတ္၊ျဗဟၼာတို႔၏ အေမးပုစၧာျပႆနာတို႔ကို ေျဖဆိုေတာ္မူျခင္းကိစၥ။
၅/ ပစၧိမယာမ ကိစၥ = မိုးေသာက္ယံ ၏ ၃ ပံု ၊ ၁ ပံု တြင္ – ပထမတစ္ပံု၌ စၾကၤံၾကြေတာ္မူျခင္း ၊ ဒုတိယတစ္ပံု၌ သီဟေသယ်ျဖင္႔ လက္ယာနံေတာင္း ေလ်ာင္းစက္ေတာ္မူျခင္း၊ တတိယအပံု၌ မဟာကရုဏာျဖင္႔ စတုတၳစ်ာန္သမာပတ္ကို ၀င္စားေတာ္မူ၍ ထိုကရုဏာသမာပတ္မွ ထေတာ္မူေသာအခါ (အရုဏ္တက္ခါနီး) ယေန႔ ခြ်တ္ထိုက္ေသာ သတၱ၀ါကို ဗုဒၶစကၡဳျဖင္႔ ေလာက(၃)ပါးကို ၾကည္႔ေတာ္မူျခင္း ကိစၥ ။
သုတ္သီလကၡန္ အဌကထာ – မွ )
(၂၉) ပရိနိဗၺာန္ျပဳအ႔ံေသာေန႔၌ သားျပြမ္းဆြမ္းကို ဘုဥ္းေပးေတာ္မူသည္။
ဒီေနရာမွာ ျမတ္စြာဘုရား ေနာက္ဆံုးဘုန္းေပးတဲ႔ဆြမ္းဟာ ၀က္သား (၀က္ပ်ိဳသား) နဲ႔ မႈိ ဆိုျပီး (၂)မ်ိဳး ရွိေနတယ္။ ပါဠိလိုေတာ႔ သူကရမကၱ၀ လို႔ေခၚတဲ႔အရာ(ေဘာဇဥ္)ကို ဘုရားရွင္ ဘုန္းေပးသြားတာျဖစ္တယ္။ ကမၻာေပၚမွာ ပါဠ္ိ-အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ ၁ ခုကလြဲရင္ အျခားေသာ ဘာသာျပန္ေတြမွာ မႈိလို႔ပဲ အဓိပၸါယ္ဖြင္႔ၾကတယ္။ ျမန္မာဆရာေတာ္ေတြကေတာ့ အဲဒီရာသီမွာ မႈိ မပြင္႔ေသးလို႔ ၀က္သားကိုပဲ ယူတယ္။ ႏိုင္ငံတကာမွာကေတာ့ မႈိကို ယူၾကတယ္။ အခါမဟုတ္မႈိကို ဘုန္းေပးျပီးေတာ့ အဆိပ္သင္႔တာလို႔ ဆိုၾကတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သူကရမကၱ၀ ဟာ ဘာသာျပန္ကြဲလြဲမႈရွိေနတယ္။ ဘုရားရွင္တို႔၏ တူရာအခ်က္ (၃၀) အရေတာ႔ သားျပြမ္းဆြမ္း ဘုဥ္းေပးေတာ္မူရမယ္ဆိုေတာ့ ၀က္သားလို႔ေျပာရမွာပါ။ )
(၃၀) သမာပတ္၀င္စားျပီးမွ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူသည္။
Filed under: မွတ္သားဖြယ္ရာမ်ား |
Leave a Reply